تأثیر مداخله معنوی مراقبین بر کیفیت زندگی کودکان ۱۲-۸ سال مبتلا به لوسمی

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به لوسمی در طی مراحل مختلف درمانی کاهش شدیدی در کیفیت زندگی تجربه می کنند. با توجه به اهمیت معنویت در نظام سلامت، موضوع ارتقای سلامت معنوی کمتر در برنامه های حمایتی و درمانی مراقبین کودکان مبتلا به لوسمی قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله معنوی مراقبین بر کیفیت زندگی کودکان 12-8 سال مبتلا به لوسمی انجام شد. روش ها: این کارآزمایی بالینی با مشارکت 60 نفر از مراقبین کودکان مبتلا به لوسمی انجام شد. گروه مداخله 5 جلسه مداخله معنوی بر اساس الگوی ریچاردز و برگین  و با تمرکز بر مبانی دین اسلام که مشتمل بر مؤلفه­ های نیایش، توکل و توسل، صبر، شکر ، طلب و بخشش بود روزانه به مدت 60 دقیقه دریافت نمودند. ابزار پژوهش فرم اطلاعات فردی، پرسشنامه سلامت معنوی و کیفیت زندگی نوجوان بود که توسط مراقبین پیش از مداخله و در پایان آن تکمیل گردید. داده­ها توسط نرم­افزار spss ویرایش 16 تحلیل شد. نتایج: میانگین سن مراقبین در گروه کنترل 0.9 ±40 و مداخله 6.2±35.7 سال بود. طبق یافته ها تفاوت معنی داری بین میانگین نمره کل کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در دو گروه به دست نیامد (0.05<p)، اما بعد از مداخله میانگین نمره بعد اجتماعی کیفیت زندگی در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (0.033=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد برگزاری جلسات حمایت معنوی می تواند بعد اجتماعی کیفیت زندگی کودکان مبتلا به لوسمی را ارتقا دهد. بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ریزی های لازم به منظور برگزاری چنین آموزش هایی با توجه به هزینه اندک و تاثیر گذاری نسبی آن ها برای مراقبین کودکان مبتلا به لوسمی پیش بینی شود.